Ταξιδεύουν στην πλάτη του Πήγασου, συντροφεύουν τους ημίθεους στους άθλους τους φανερώνοντας το δρόμο για την Κολχίδα, πατούν σε δρόμους λησμονημένους ακολουθώντας τον Ίκαρο στο τελευταίο του ταξίδι, για να καθίσουν στο άρμα του Ήλιου που τους οδηγεί στον Ηριδανό. Βουτούν στα νερά του και τα νερά γεννούν γοργόνες και σειρήνες, νεράιδες και ξωτικά.
Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες στη διάβα τους και Τέρατα στην άκρη του κόσμου όπου οι θρύλοι και οι μύθοι είναι ακόμη ζωντανοί. Από το βυθό της Θάλασσας, στα πέπλα του Ουρανού, τη Μέση Γη να ατενίζουν.
Κόσμοι παράξενοι και ξεχασμένες εποχές ανοίγονται μπροστά τους, καθώς η φαντασία όρια δε γνωρίζει...
... μα τι πιο αδυσώπητο από την ίδια την πραγματικότητα που αυτή και μόνο συναντούν μπροστά τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου